Het lukt niet om het tekort aan onderwijzers in het basisonderwijs weg te werken. Het streven om de kwaliteit van de studenten te verbeteren door het verplicht stellen van toelatingstoetsen  voor studenten die bijv. geen aardrijkskunde, geschiedenis of natuur en techniek in hun pakket hadden, leidt tot minder aanmeldingen, een kwart van de studenten haalde de laatste jaren die toelatingstest niet, en voor geschiedenis zakte zelfs meer dan 30 procent ( BNDe Stem van 1 augustus).

Waar zijn nu de onderwijskundigen, de inspecteurs, de bestuurders, de Raden, de politici? Wat zich nu afspeelt was al jaren voorzien en wat gebeurt er? Het draait alleen maar verder in de soep. Lees verder Dilemma →

Het is onder politici een tijd lang mode geweest om te zeggen dat er meer geld
moest komen voor het onderwijs, met de bedoeling dat daardoor het onderwijs
ook beter zou worden. Op die manier kregen de onderwijzers in het
basisonderwijs een aardige salarisverhoging. Maar ja, het zijn toch grotendeels
dezelfde mensen, dus die konden niet aanstonds beter lesgeven. Lees verder Het spoor terug →

Wie al wat langer meemaakt wat er in het onderwijs gebeurt zal bij de ophef die er nu is over een meldpunt waar geklaagd kan worden over linkse leraren, misschien denken: zo, dat is eindelijk een koekje van eigen deeg. Want het valt natuurlijk niet te ontkennen dat de onderwijssector al heel lang een terrein is waar de ‘linkse’ politiek een belangrijke rol speelt. Misschien niet vóór de Mammoetwet, toen was alles nog keurig geordend volgens de regels van de verzuiling en waren exameneisen en bevoegdheidseisen veel belangrijker dan persoonlijke meningen of voorkeuren. Lees verder Linkse leraren →

Ik bedoel prof. dr. Zeeman ( 1865 -1943), één van de knapste Nederlandse natuurkundigen van de vorige eeuw, Nobelprijswinnaar in 1902, samen met Hendrik Lorentz ; een man die als collega omging met beroemdheden als Ehrenfest en Einstein. Lees verder Pieter Zeeman →

Al enige tijd is er een paradox waarneembaar in het onderwijsdebat. Enerzijds wordt bijna algemeen erkend dat de kwaliteit van het onderwijs daalt, dat de beheersing van basisvaardigheden als lezen, schrijven en rekenen veel te wensen overlaat, dat de algemene ontwikkeling van leerlingen heel pover is, dat leerlingen weinig gemotiveerd zijn – maar anderzijds wordt gesproken  over een toename van leerlingen en studenten met stress, met burn-out verschijnselen, over een doorgeschoten toetscultuur. Hoe kunnen die fenomenen samengaan? Lees verder Veel toetsen, toch weinig leren →

In NRC van 19 december las ik een ingezonden stuk van J. Veldman dat wel interessant is. Hij heeft een voorstel om de lerarentekorten in het onderwijs op te lossen. In hoofdzaak als volgt: ‘Bied afgestudeerde universitaire studenten een onderwijsfunctie aan plus scholing ter voorbereiding op de functie, met als tegenprestatie de kwijtschelding van hun studieschuld wanneer zij zich verbinden voor een periode van vijf jaar.’

Dit idee deed mij denken  aan een regeling die aan het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw in gebruik was ten aanzien van studerenden die na hun studie in militaire dienst moesten. Ze hadden uitstel gekregen van het vervullen van die dienstplicht om zonder onderbreking te kunnen studeren, maar het was geen afstel. Wie een baan in het onderwijs kon krijgen – en daar was een ernstig lerarentekort – en in het onderwijs werkzaam bleef tot zijn dertigste, hoefde daarna niet meer in dienst. Lees verder Misschien een goed idee →

Met enige tegenzin begon ik een artikel van Brigit Kooijman over ‘ongelijke kansen’ te lezen ( NRC 17 november).

Over dat onderwerp wordt immers al meer dan vijftig jaar geschreven, meestal met dikke beschuldigende vinger: het onderwijssysteem deugt niet, het biedt geen gelijke kansen en onderwijzers en leraren werken daaraan mee, zijn niet vernieuwingsgezind en voelen niet voor uitdagingen. Lees verder Alle mensen zijn ongelijk →

Het succes van de beweging PO in Actie kwam zo overrompelend snel dat sommige mensen het niet bewust hebben meegemaakt.

In anderhalf jaar tijd  van niets tot een beweging  die 60000 leerkrachten op de been wist te brengen en die een forse salarisverhoging tot stand bracht. De initiatiefnemers, Jan van de Ven  en Thijs Roovers, werden geïnterviewd in NRC Handelsblad ( 6 oktober) en wat zij daar zeiden is vooral bedroevend voor de oude vakbonden. Die zijn achtergebleven in de wijze van communiceren  met hun leden, ze zijn niet aantrekkelijk voor jongeren, ze zijn bang om actie te ondernemen, die hebben geen eigen ideeën. Lees verder Vakbonden ontluisterd →

In NRC Handelsblad van 25 augustus noemt de columniste Rosanne Herzberger het gevaarlijk dalen van de vaccinatiegraad in Nederland als een voorbeeld van de toegenomen ontwikkeling van de Nederlanders…´de maatschappelijke ontwikkeling die de vaccinatieweigeraars voortbrengt:  dat is de enorme toename  van geëmancipeerde hoogopgeleide burgers die niet meer alles klakkeloos aannemen en zich overal mee bemoeien.´ Lees verder Vreemde conclusie →

Het beleid van de overheid waardoor sinds de jaren negentig geld wordt uitgekeerd aan schoolbesturen – ter vrije besteding – is oorzaak van groeiende ongelijkheid tussen scholen. Met andere woorden: die ongelijkheid is in feite gelegitimeerd door de onderwijspolitiek, zowel van links als van rechts.

Dat hoeft echter niet. Als ik me beperk tot wat vroeger het middelbaar onderwijs heette: daar waren tientallen jaren de onderlinge verschillen gering. Elke H.B.S., waar ook in het land, bood alle leerlingen dezelfde opleiding. Dezelfde vakken, hetzelfde aantal lessen, dezelfde exameneisen. Alleen met sommige buitenschoolse activiteiten kon men zich enigszins onderscheiden. Bij voorbeeld met schoolreizen. Aanvankelijk waren die heel eenvoudig van opzet, zoals de reis die in Bordewijks ‘Bint’ wordt ondernomen door de leraar de Bree: op de fiets met zijn klas langs jeugdherbergen in Vlaanderen. Lees verder Luxeprobleem →