Lang geleden vertelde de kastelein van café Zwarts in Amsterdam mij, dat hij zijn zoon had laten testen door Prof Waterink. Dat was destijds een bekende pedagoog.
Waterink’s conclusie was ongeveer als volgt: ‘Een aardige jongen, geen hoogvlieger maar hij kan een goede timmerman worden.” ‘En’, zei zijn vader: ‘dat is hij ook geworden’.

Zo gaat het dus niet meer. De meeste ouders willen méér voor hun kinderen. De kop boven een artikel in NRC Handelsblad van 11 augustus is: ‘Dat kind móet en zál slagen.’ Ouders geven steeds meer geld uit om hun kind een zo hoog mogelijk onderwijstype te laten volgen. In het Nederlandse ‘middle-class’ milieu is vwo de norm geworden. Als de ouders eraan twijfelen of hun kinderen het beoogde niveau wel aankunnen, zijn er tal van mogelijkheden: huiswerkbegeleiding, bijles, examentraining enz.
Het kind wordt ‘maakbaar’ geacht en moet dus op het hoogste niveau gebracht worden. Het moet ‘hoogopgeleid’ worden anders is er sprake van een mislukking. Lees verder Durft u het aan? →

Het Haagse gymnasium ‘Sorghvliet’ zal niet ontevreden zijn  met de gratis publiciteit die de komst van de kroonprinses met zich mee brengt. De journalist David Bremmer, zelf oud-leerling, probeerde wat meer te weten te komen over deze school (BN DeStem, 22 augustus). De inlichtingen die hij kreeg zijn voor de doorsnee lezer ongetwijfeld zeer bevredigend, voor iemand die het onderwijs van binnen en van buiten kent, enigszins bedenkelijk.

Eén van de leraren, een classicus, noemt als pré van deze school ‘ het aantal afvallers dat vergeleken met andere gymnasia extreem laag ligt.’
Zo, dat is mooi. Komt dat door een streng toelatingsbeleid? Of door aanpassing van de eisen? Lees verder Intellectueel en elitair →

Het Tweede-Kamerlid Duisenberg ( VVD ) schaart zich in de rij van politici en bestuurders  die leraren kleineren en de schuld geven  van de problemen in het onderwijs. Het gaafste voorbeeld was tot nu toe dhr Deetman, als minister de man van de grote salarisverlagingen in het voortgezet onderwijs,  die daarover ontstemde leraren zalvend voorhield: ‘Het heeft alles te maken met de bereidheid je voor de samenleving in te zetten.’

Het Kamerlid Duisenberg meent dat minder dan de helft van de leraren geïnspireerd is ( Trouw, 10 juni ). Hij wil dat de Kamer vandaag afspreekt dat over vijf jaar alle leraren goed kunnen lesgeven èn kunnen omgaan met verschillen in de klas. Lees verder Brutale vlerk →

Het is te hopen dat de troebelen aan de Universiteit van Amsterdam aanleiding zijn om eens goed na te denken over het doel van wetenschappelijk onderwijs en over onderwijs in het algemeen.

Immers, onderwijs wordt steeds meer een consumptiegoed, een goed dat je wilt hebben zoals je een auto wilt hebben en dat verkrijgbaar is tegen een bepaalde prijs. Het woord ‘rendementsdenken’ past niet alleen bij universiteitsbestuurders en politici, maar evenzeer bij studenten en hun ouders.

Dat is niet alleen in Nederland zo: het is een internationaal verschijnsel. Dat blijkt onder meer uit een speciale bijlage in ‘The Economist’ van 28 maart j.l. waarin de ontwikkeling internationaal wordt gevolgd en vergeleken. Lees verder Voor de kat zijn staart →

Ik heb eigenlijk nooit geloofd in die uitspraak maar nu, met de bezetting van het Maagdenhuis, moet ik me gewonnen geven.

Die herhaling wordt denk ik mede mogelijk gemaakt doordat de bestuurders geen historisch besef hebben. Daarom denken ze dat ze ‘managers’ zijn zonder in te zien dat ze veel meer weg hebben van ouderwetse regenten, d.w.z. een groep mensen die de toegang tot de eigen klasse zoveel mogelijk beperkt houdt tot ‘ons soort mensen’, die elkaar ook al kennen uit andere ‘gremia’ en onderling de banen verdelen. Lees verder De geschiedenis herhaalt zich →

Karl Dittrich is voorzitter van de Vereniging van Universiteiten. Ik weet niet of dat een baan van betekenis is maar hij zegt in het blad Didaktief wel een paar dingen die vermeldenswaard zijn. Over de onderwijskunde: ‘In het onlangs verschenen sectorplan Onderwijswetenschappen wordt geconstateerd dat het onderzoek in deze en aanpalende disciplines heel weinig gericht is op de problemen die docenten en leerkrachten in hun praktijk ondervinden. Dat is eigenlijk een schande. De Nederlandse onderwijsonderzoekers hebben wereldwijd een heel grote naam, maar hun impact op het onderwijs in Nederland is miniem.’(Didaktief, maart 2015) Lees verder Over onbenul en gekte →

Voor buitenstaanders moet de discussie over de rekentoets wel lijken op een bizarre klucht. Frappant is daarbij dat wanneer nu eens één keer alle onderwijsorganisaties op één lijn zitten, de regeringspartijen toch de invoering doorzetten. Waarom? Geen idee, zou je zeggen want zelfs iemand als staatssecretaris Dekker kan hier geen goede sier mee maken. Hij kan weten dat als het veld niet positief is over onderwijskundige maatregelen deze nooit met succes worden ingevoerd. Lees verder Een duidelijke koers →